İbni Kesir: Muhammed  Suresi 4. Ayet Meali

  • فَإِذَا
  • لَقِيتُمُ
  • ٱلَّذِينَ
  • كَفَرُوا۟
  • فَضَرْبَ
  • ٱلرِّقَابِ
  • حَتَّىٰٓ
  • إِذَآ
  • أَثْخَنتُمُوهُمْ
  • فَشُدُّوا۟
  • ٱلْوَثَاقَ
  • فَإِمَّا
  • مَنًّۢا
  • بَعْدُ
  • وَإِمَّا
  • فِدَآءً
  • حَتَّىٰ
  • تَضَعَ
  • ٱلْحَرْبُ
  • أَوْزَارَهَا
  • ۚ
  • ذَٰلِكَ
  • وَلَوْ
  • يَشَآءُ
  • ٱللَّهُ
  • لَٱنتَصَرَ
  • مِنْهُمْ
  • وَلَٰكِن
  • لِّيَبْلُوَا۟
  • بَعْضَكُم
  • بِبَعْضٍ
  • ۗ
  • وَٱلَّذِينَ
  • قُتِلُوا۟
  • فِى
  • سَبِيلِ
  • ٱللَّهِ
  • فَلَن
  • يُضِلَّ
  • أَعْمَٰلَهُمْ
  • İbni Kesir: Öyleyse küfredenlerle karşılaştığınızda hemen boyunlarını vurun. Nihayet onları sindirince, bağı sıkı basın. Sonra da ya bir lütuf veya bir fidye. Yeter ki harb hazırlıklarını bıraksın. Eğer Allah, dileseydi; onlardan elbette intikam alırdı. Fakat kiminizi kiminizle denemek ister. Allah yolunda öldürülenlere gelince; Allah onların amellerini asla boşa çıkarmaz.