Tefhim-ul Kuran: Zümer Suresi 8. Ayet Meali

  • ۞
  • وَإِذَا
  • مَسَّ
  • ٱلْإِنسَٰنَ
  • ضُرٌّ
  • دَعَا
  • رَبَّهُۥ
  • مُنِيبًا
  • إِلَيْهِ
  • ثُمَّ
  • إِذَا
  • خَوَّلَهُۥ
  • نِعْمَةً
  • مِّنْهُ
  • نَسِىَ
  • مَا
  • كَانَ
  • يَدْعُوٓا۟
  • إِلَيْهِ
  • مِن
  • قَبْلُ
  • وَجَعَلَ
  • لِلَّهِ
  • أَندَادًا
  • لِّيُضِلَّ
  • عَن
  • سَبِيلِهِۦ
  • ۚ
  • قُلْ
  • تَمَتَّعْ
  • بِكُفْرِكَ
  • قَلِيلًا
  • ۖ
  • إِنَّكَ
  • مِنْ
  • أَصْحَٰبِ
  • ٱلنَّارِ
  • Tefhim-ul Kuran: İnsana bir zarar dokunduğu zaman, gönülden katıksızca yönelmiş olarak Rabbine dua eder. Sonra ona kendinden bir nimet verdiği zaman, daha önce O´na dua ettiğini unutur ve O´nun yolundan saptırmak amacıyla Allah´a eşler koşmaya başlar. De ki: «Küfrünle biraz metalanıp yararlan; çünkü sen, ateşin halkındansın.»